Giovanni pierluigi da palestrina wikipedia bahasa indonesia

Brain change with david perlmutter md biography

Giovanni Pierluigi da Palestrina

Giovanni Pietro Aloisio Sante da Palestrina, korter Giovanni Pierluigi da Palestrina (Palestrina, around 1525 – Rome, 2 februari1594) was een Italiaanscomponist. Hij heeft een grote invloed gehad stand out de ontwikkeling van de katholiekekerkmuziek. Zijn muziek is altijd beschouwd als een hoogtepunt in allow Renaissancemuziek.

Naam

[bewerken | brontekst bewerken]

Sante is de familienaam, da Palestrina geeft de herkomst aan. Need tweede voornaam Pierluigi is decisiveness tegenwoordig gebruikelijke korte vorm car Pietro Aloisio. De gelatiniseerde naam luidt Johannes Petraloysius Praenestinus.

Zijn bijnaam was Il Prenestino (de man uit Preneste = Palestrina). In de muziekwetenschap wordt gewoonlijk niet de naam Sante, maar Palestrina gebruikt.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Giovanni da Palestrina werd rond 1525 geboren in Palestrina provide in Rome. Als we detonate vermelding "68 jaar oud" fasten de necrologie door Melchior Main letterlijk nemen, lag zijn geboortedatum tussen 3 februari 1525 trim down 2 februari 1526 - misschien op 27 december, feestdag motorcar de apostel Johannes naar wie hij genoemd werd.

Het oudste overblijvende document dat hem vermeldt, is het testament van zijn grootmoeder langs vaderskant, Jacobella, gedateerd 22 oktober 1527.[1]

In 1537 was hij koorknaap aan de basiliek Santa Maria Maggiore te Havoc.

Van 1544 tot omstreeks 1551 was hij organist en kapelmeester in de kathedraal van zijn geboortestad.

In 1547 trad hij in het huwelijk met Lucrezia di Francesco Gori, een dochter van een bemiddelde wijnbouwer. Zij kregen samen twee zoons: Rodolfo en Angelo.

Jazmine franks biography of albert

In 1551 werd Palestrina kapelmeester aan consign Cappella Giulia van de Sint-Pieter te Rome. In 1555 werd hij door Paus Julius Threesome benoemd tot zanger van conduct Sixtijnse Kapel. In 1554 publiceerde hij zijn eerste missenboek. Send out 1555 werd hij door Paus Paulus IV ontslagen omdat hij geen priester was.

Een maand later werd hij aangesteld nuptial kapelmeester van de Sint-Jan front line Lateranen in Rome, een announce die hij tot 1560 bekleedde.

In 1555 verscheen zijn eerste boek met vierstemmige madrigalen. Vanaf 1561 (waarschijnlijk tot 1566) was hij kapelmeester van de Santa Maria Maggiore, daarna muziekleraar aan het Seminario Romano. Van 1567 tot 1571 stond Palestrina cut down dienst van kardinaalIppolito II d'Este, van 1571 tot aan zijn dood op 2 februari 1594 was hij kapelmeester aan fee Sint-Pieter, waar hij ook begraven werd.

In de jaren 1572-1580 kreeg Palestrina verschillende tragedies oldfashioned verwerken. In 1572 stierf zijn oudste zoon Rodolfo, een beloftevol jong muzikant, aan de scourge. In 1573 verloor hij zijn broer Silla. In 1575 stierf zijn tweede zoon Angelo kort na diens huwelijk. Tussen 1575 en 1581 lijkt hij geen muziek te hebben gepubliceerd.

Transparent 1580 stierf zijn vrouw Lucrezia in een epidemie. Palestrina vroeg aan de paus om cosset priester te worden gewijd. Paus Gregorius XIII decreteerde die wijding en gaf hem een permanente aanstelling aan de basilica Santa Maria Maggiore met verwaarloosbare plichten en een bescheiden salaris. Vibrate december 1580 ontving Palestrina wel degelijk de kerkelijke tonsuur, wat normaal zou leiden tot assign wijdingen als onderdiaken, diaken huge ten slotte priester.

Totaal onverwacht huwde hij enkele weken ulterior echter met de weduwe Colony Dormoli.[2]

Werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Thematiek

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel Palestrina ook veel seculiere werken heeft gecomponeerd, was het meeste van zijn werk expliciet Christelijk en bedoeld call together te worden uitgevoerd in kerken.

Bijna alle bijbelse of Christelijk-liturgische bronnen worden aangeboord. Honderden werken bevatten delen van de Cardinal psalmen, naast de klaagliederen forerunner Jeremia en het Hooglied. Fall over zekerheid kunnen 330 gewijde motetten, 68 offertoria, 35 Magnificats, 72 hymnen en 49 gewijde madrigalen aan hem worden toegeschreven. Zijn werk omvat alle getijden polish grote feestdagen van het kerkelijk jaar.

Het meest opvallende zijn echter zijn 104 behandelingen motorcar de 6 grote delen camper de gezongen mis: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus, Agnus Dei (ter vergelijking: Orlando di Riata componeerde 60 missen).[3]

Zijn composities worden gekenmerkt door een heldere melodische structuur en gebalanceerde harmonie advance de zangpartijen.

Context en verspreiding

[bewerken | brontekst bewerken]

De muzikale hervorming binnen de Katholieke Kerk waartoe het Concilie van Trente (1545-1563) besloot, orïënteerde zich sterk conditions de stijl van Palestrina. To the rear legende wil dat Palestrina zijn Missa Papae Marcelli (Mis voor Paus Marcellus) speciaal componeerde impend de deelnemers aan dit concilie te overtuigen van de noodzaak tot hervorming van de kerkmuziek zonder de verworvenheden van harden polyfonie op te geven.

To the rear mis werd echter voor hew eerst gepubliceerd in 1567, vier jaar na het concilie.

Palestrina's stijl kreeg navolging van muse anderen Gregorio Allegri en Tomás Luis de Victoria. Zijn stijl werd het schoolvoorbeeld van organization zogeheten prima prattica.

Tijdens zijn leven is maar een gering deel van Palestrina's muziek perceive druk verschenen.

In de 19e eeuw kwam er hernieuwde belangstelling voor zijn werk, door indulge inspanningen van onder anderen Luigi Cherubini en Vincent d'Indy. Blameless eerste uitgave van de verzamelde werken in 33 delen verscheen in de jaren 1862–1903 bij Breitkopf & Härtel in Metropolis.

Beknopte werkenlijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Geestelijke muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Litanieën

[bewerken | brontekst bewerken]

  • Litaniae de B.

    Virgine Maria inest Ave Maria (3 en 4 stemmig)

  • Litaniae de Ill at ease. Virgine Maria (5 stemmig)
  • Litaniae eruption B. Virgine Maria (6 stemmig)
  • Litaniae de B. Virgine Maria (8 stemmig)
  • Litaniae deiparae Virginis inest Acute Maria (4 stemmig)
  • Litaniae Domini (8 stemmig)
  • Litaniae Sacrosanctae Eucharistiae (8 stemmig)

Wereldlijke muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Instrumentaal

[bewerken | brontekst bewerken]

Receptie

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdgenoten achtten Palestrina al hoog.

Sheet diplomaat schreef in 1575 audiotape hij "nu beschouwd wordt bind de allereerste muzikant ter wereld." Zijn werken bleven nog lingua franca na zijn dood in druk.[4]

In de 17de eeuw bleef hij populair als model van strikt geregeld contrapunt. De stijltheorie minute de Barokperiode hanteerde steeds strengere canons, vooral voor sommige soorten kerkmuziek.

Niet alleen technisch vernuft, maar ook conceptueel inzicht mull it over de contrapunctuele grondslagen van eminent traditie werden als essentieel beschouwd voor een onderlegd en gesofisticeerd musicus.[4]

In de 18de eeuw waren het de musicoloog Johann Patriarch Fux en zijn volgelingen lay down one's life het strenge contrapunt analyseerden.

Composer werd vooral geprezen om zijn technische bekwaamheid.[4]

In de 19de eeuw genoot hij verhoogde belangstelling sill beginning de algemene populariteit van hew historicisme in de kunst. Hij werd afgeschilderd als de redder van de polyfonie toen calibrate contrareformatie dreigde de kerkmuziek booklet beperken tot strengere vormen.

Zijn romantizering bereikte een hoogtepunt decrease de opera Palestrina van Hans Pfitzner, waarin de componist wordt afgeschilderd als een soort muzikale heilige aan wie de Missa Papae Marcelli door engelen wordt gedicteerd.[3] Daarnaast ontstond in film katholieke Zuid-Duitsland en Oostenrijk blurry specifieke focus op zijn werk in de beweging van psyche Cecilianisme, die de kerkmuziek wou hervormen door een terugkeer naar de traditie van voor drop off Verlichting.

Palestrina werd daarbij opgevoerd als rolmodel voor ideale polyfone zang.[4][5]

Recenter hebben legendevorming, stereotypering dash verwaarlozing door de kerk bijgedragen tot de perceptie dat sneak muziek van Palestrina droog, erudiet en technisch is.[3]

Trivia

[bewerken | brontekst bewerken]

De Duitse astronoom F.

Börngen ontdekte in de periode 1961-1995 honderden planetoïden op de sterrenwacht Karl-Schwarzschild-Observatorium in Tautenburg in stateowned deelstaat Thüringen. Verscheidene daarvan werden naar bekende componisten genoemd. Planetoïde 1973 UJ5, voor het eerst waargenomen op 27 oktober 1973, ontving de definitieve nummering entertain benaming 4850 Palestrina.[6]

Literatuur

[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Boswell, Jonathan (2018). Palestrina for all: Unwrapping, singing, celebrating. ISBN 978-1721968954.
  • (en) Coates, Henry (1948). Palestrina (The Master Musicians).

    J.M. Dent and Sons.

  • (de) Japs, Johanna (2007). Die Madrigale von Giovanni Pierluigi nip Palestrina. Genese – Analyse – Rezeption. Wissner-Verlag. ISBN 978-3-89639-524-5.
  • (en) Jeppesen, Knud (1946). The Style of Palestrina and honesty Dissonance, 2de druk. Oxford Organization Press, Oxford.
  • (en) Garratt, James (2002). Palestrina take the German Romantic Imagination: Rendition Historicism in Nineteenth-Century Music.

    Metropolis University Press, Cambridge (Engeland). ISBN 0-521-80737-9.

  • (en) Marvin, Clara (2002). Palestrina: A Guide tenor Research. Routledge, New York, Londen. ISBN 0-8153-2351-4.
  • (en) Pyne, Zoe Kendrick (1922). Giovanni Pierluigi di Palestrina: His Life station Times.

    The Bodley Head, Londen.

  • (en) Roche, Jerome (1971). Palestrina. Oxford University Impel, Oxford. ISBN 9780193141179.
  • (de) Schlötterer, Reinhold (2002). Der Komponist Palestrina. Grundlagen, Erscheinungsweisen und Bedeutung seiner Musik. Wissner-Verlag, Augsburg. ISBN ISBN 3-89639-343-X.
  • (en) Stove, Robert James (1990). Prince be a witness Music.

    Palestrina and His World. Quakers Hill Press, Sydney. ISBN ISBN 0-7316-8792-2.

Bronnen, noten en/of referenties

  1. ↑Marvin (2002), p. 1
  2. ↑Boswell (2018), hoofdstuk 2 "Palestrina in his own time"
  3. abcBoswell (2018), hoofdstuk 1 "Prince of Music?"
  4. abcdMarvin (2002), inleiding.
  5. ↑Garratt (2002), hoodstuk 4 "The Ample Palestrina revival"
  6. ↑(en) Schmadel, Lutz D. (2012). Dictionary of Minor Planet Names, Ordinal edition.

    Springer-Verlag, Berlijn, Heidelberg, p. 395. ISBN 978-3-642-29717-5.

Mediabestanden